เราไม่ได้เป็นเจ้าของแสงสว่างร่วมกันหรอกเหรอ

เข้าใจว่า

“อากาศ

แม่น้ำ

แสงแดด

และไฟสว่าง”

ในดินแดนแห่งนี้

เป็นของเราร่วมกัน

หากฉัน เพื่อน หรือใครสักคน

โดยไม่จำกัดฐานะชนชั้น

เปล่งวาจาขึ้นกลางลานสาธารณะ

ว่าวันนี้อากาศที่สูดดมช่างเลวร้าย

เพราะป่าที่นั่นมอดไหม้

สวนข้าวโพดที่โน่นถูกเผา

หรือเพราะไอเสียจากรถยนต์

และโรงงานนั่นโรงงานนี่

จะมีใครตวาดให้เราหยุดพล่าม

และมัดมือมัดเท้าเราด้วยโซ่ตรวนแห่งเงินตรา

เช่นที่กระทำกับเพื่อนหลายคนก่อนหน้าไหม

หากประกาศกล้าต่อหน้าธารกำนัล

ว่าค่าไฟฟ้าเดือนนี้แพงจนจ่ายไม่ไหว

หรือแม่น้ำที่เคยอาบ เคยใช้

กำลังแห้งเหือดเพราะเขื่อนสักแห่ง

จะมีใครเอาคุกตารางมาขู่ให้เราเงียบนิ่ง

เช่นที่เพื่อนหลายคนก่อนหน้าเคยถูกกำราบไหม

ฉันเคยถูกสอนว่าทรัพยากรในดินแดนนี้เป็นของเราร่วมกัน

แต่เมื่อไม่อาจเปล่งถ้อยคำถึงของของตนได้

จึงเริ่มไม่แน่ใจว่าบางสิ่ง บางอย่าง

ถูกจัดสรรให้เป็นของพิเศษเฉพาะใครบางคนหรือเปล่า

จึงถามอีกครั้งต่อสิ่งซึ่งคั่งค้างในความคิดความเชื่อ

“เราไม่ได้เป็นเจ้าของอากาศและแสงสว่างร่วมกันหรอกเหรอ”

ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระ
พิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส สุดทองคง

ชุดบทกวีเพื่อตีแผ่และต่อต้านการฟ้องปิดปาก/การจำกัดเสรีภาพการแสดงออก

ซีรีส์-บทกวีถ่ายทอดประสบการณ์-การถูกละเมิดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 1 ชุด (ประกอบด้วยบทกวี 7 ชิ้น) ภายใต้แนวคิด “เสียงหายในเงามืด” โดยถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ถูกละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 7 กรณี ที่มีเค้าโครงมาจากความจริง เพื่อสะท้อนความรู้สึกและเป็นกระบอกเสียงให้สาธารณชนได้รับรู้ว่าสังคมไทยเกิดการละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกที่เกิดขึ้นจริงอย่างไรบ้าง พร้อมทั้งทิ้งบทเรียนเพื่อขอแรงมวลชนช่วยกันสร้างบรรยากาศแห่งเสรีภาพให้มากขึ้น โดยจะเผยแพร่ผ่านเว็บไซต์ Lanner และ Facebook Page : Demopens

Lanner เปิดพื้นที่ในการขยายพื้นที่สื่อสาร โดยความคิดเห็นไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ สามารถส่งมาได้ที่ lanner.editor@gmail.com