เรื่องเล่าของสามัญชน

รุ่งแสงสาง…

ฉันเดินทางแสวงหาขอบฟ้าใหม่

เหนือทุ่งธารรานร้าวแสนยาวไกล

นับแต่ยังเยาว์วัยในครั้งนั้น

มีสิ่งหนึ่งซึ่งค้างอยู่กลางอก

ความทรงจำเรื้อรกสะทกสั่น

รูปเลือนรางทาบทับกับวารวัน

ตอกตรึงดั่งเงาฝันอันหม่นมัว

คือภาพแม่และฉันคืนวันเก่า

ยามสองเราระหกระเหินย่ำเดินทั่ว

ฉันเพียงตามแม่ไปใจเต้นรัว

แม่บอกว่าอย่ากลัว..บ้านแม่เอง

แผ่นดินแม่แม้ขึ้นลงเลียบดงป่า

แต่ใครเล่าจะกล้ามาข่มเหง

กะเหรี่ยง-ไทใหญ่,รายเรียงรักเสียงเพลง

เขาไม่เคยอวดเบ่งเบียดเบียนคน

ปากก็ว่าขาก็เดินจนเกินตรอก

แม่เร่บอกขายของริมท้องถนน

ขนมจ้า จากแม่ปิงหญิงยากจน

ต้องอดทน,มีลูกน้อยคอยเลี้ยงดู

เดินหลังแม่เช้าสายจวนบ่ายคล้อย

มองเมฆลอยลอดไม้ให้หดหู่

แม่พูดซ้ำ,น้ำตาฉันพลันร่วงพรู

จิตรับรู้ทุกข์ยากลำบากกาย

ความรู้สึกไหววาบ,ราวภาพประทับ

ดุจไฟไม่มอดดับ ไม่ลับหาย

เสียง “สามัญ” จะร่ำร้องก้องจนตาย

ไม่สูญสลาย หากสถิตนิจนิรันดร์

เล่าเรื่องราวเล็กน้อยรอยชีวิต

สื่อสารถึงรอยคิดและรอยฝัน

เผื่อวันหนึ่งเวลาพรากเราจากกัน

สาส์นอักษรยังยืนยัน “อุดมการณ์”

ว่านั่นคืองดงามยาม “เทียมเท่า”

เพื่อเพื่อนพ้องพี่น้องเราได้สืบสาน

ดังปรากฏให้เห็นเช่นตำนาน

ของมนุษย์นับแต่กาลอันไกลโพ้น

ฉันเดินทางแสวงหาขอบฟ้าใหม่

เมื่อวิญญาณกระจ่างใสไม่พร่ำบ่น

เก็บเรื่องเล่าเยาว์วัยไว้สอนตน

ว่า “เสรีชน” คือคนกล้าแห่งสามัญ

เรื่องเล่าของสามัญชน

บทกวีโดย แม่น้ำ เรลลี่

Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น! เปิดรับต้นฉบับงานสื่อสารทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น บทความ ความคิดเห็น บทความวิชาการ สารคดีเชิงข่าว ความเรียง บทบันทึก เรื่องสั้น บทกวี Video Photo-essay และงานสื่อสารอื่นๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวและประเด็นทางสังคมในพื้นที่ภาคเหนือและประเด็นที่เกี่ยวข้อง

สามารถส่งต้นฉบับ ประวัติขนาดสั้นของเจ้าของผลงาน มาที่ lanner.editor@gmail.com ระบุ “ส่งต้นฉบับ Lanner”

มาร่วมกันสร้างพื้นที่สื่อสาร สังคมประชาธิปไตย ชีวิตใหม่ที่ดีกว่าไปด้วยกัน