กองบรรณาธิการ

ตัวแทนประชาชนจาก 5 ภูมิภาคยื่นหนังสือ สนพ. กระทรวงพลังงาน เรียกร้องรัฐทบทวนร่างแผน PDP2024 และขยายเวลาการรับฟังความคิดเห็นมากกว่านี้ หยุดการใช้ถ่านหิน หยุดการเซ็นโรงไฟฟ้าก๊าซและซื้อไฟจากเขื่อนในลาว แล้วหันมาเพิ่มสัดส่วนไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ให้มากกว่า 16% และต้องกำหนดสัดส่วนการผลิตไฟฟ้าจากโซลาร์บนหลังคาให้ชัดเจน รัฐต้องสนับสนุนงบประมาณการติดตั้งโซลาร์เซลล์แก่ประชาชน ผู้ประกอบการกังวลว่า หากไทยยังใช้ไฟฟ้าจากฟอสซิลอยู่จะเป็นอุปสรรคในการแข่งขันกับภูมิภาคอื่นๆ ในโลก 31 ก.ค. 2567 ที่ห้องอเนกประสงค์ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร JustPow ร่วมกับเครือข่ายจากภาคส่วนต่างๆ รวม...

30 กรกฎาคม 2567  เวลา 13.00 - 16.00 น. วาระเชียงใหม่และเครือข่ายภาคประชาชน ได้จัดเวที ‘วาระเชียงใหม่: การแก้ปัญหาฝุ่นควัน จังหวัดเชียงใหม่’ เพื่อรวบรวมข้อเสนอและหาแนวทางแก้ไขปัญหาฝุ่นควันจังหวัดเชียงใหม่จากภาคส่วนที่เกี่ยวข้อง ณ จริงใจ มาร์เก็ต เชียงใหม่ โดยมีเป้าหมายในการยกระดับทิศทางการแก้ไขปัญหาฝุ่นทั้งในระดับนโยบาย ระดับท้องถิ่น รวมไปถึงมิติทางสุขภาพ ก่อนเริ่มเวทีได้มีการเปิดระดมความคิดเห็นออนไลน์ผ่านเฟซบุ๊กวาระเชียงใหม่ “ถามคนเชียงใหม่ ผ่านฝุ่นปี 67...

เล่ากันว่า ณ อดีตอันไกลโพ้น เมื่อลมหายใจของใครคนหนึ่งหยุดลง ผู้มีชีวิตอยู่ได้นำร่างของเขาไปฝัง แต่ที่นี่..บนแผ่นดินริมสายน้ำ บ้านเกิดของทหารพระเจ้าตากสิน พ่อค้าวัวต่าง-ม้าต่าง, ผู้เดินทางไกล แรงงานเร่ร่อนบนแพซุงจากล้านนา ชาวนา ชาวไร่  ชาวสวน แม่ค้าหมู และฉัน, ผู้เติบใหญ่ ไม่มีใครเคยเห็นอะไรเช่นนั้น ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง พ่อ, ผู้เป็นที่รัก ผู้วายชนม์เหล่านี้.. ล้วนจากเราไปด้วยการเผา เราเฉลิมฉลอง-อำลาอาลัย ที่วัดเชิงดอยกลางหมู่บ้าน แต่เราจะลากจูงกล่องสีขาว ซึ่งเก็บร่างเย็นชืดของพวกเขา ไปยังอีกวัดหนึ่ง...ไกลออกไป บนถนนเส้นเล็ก ๆ ในหมู่บ้าน ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง และพ่อ  ปรากฏเงาให้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย พวกเขาอยู่ในเส้นสายสีขาว ควันที่ลอยออกมาจากหม้อดิน นำทางเรา, ผู้ยังมีชีวิต เดินผ่านบ้านไม้สักสีน้ำตาลอ่อน ประตูบานพับเก่าคร่ำปิดสนิท บ่ายหน้าไปยังเวิ้งฟ้ากว้าง สีทึมเทา..ขณะโอบอุ้มก้อนเมฆ เรารู้ว่าในที่สุด พวกเขาจะไปอยู่บนฟ้า เหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยจากมา หากพวกเขาไม่กลายเป็นดาว ดวงวิญญาณของพวกเขา ก็จะพำนักอยู่บนดาวสักดวง เพียงแต่ว่าตอนนี้ พวกเขายังอยู่กับเราอีกสักพัก ก่อนหอบสัมภาระเดินทางไกล ด้วยความรัก.. เราจึงส่งพวกเขาด้วยดอกไม้สด เราเตรียมธูปหอม เทียนที่ใช้ส่องทาง ข้าวสาร อาหารแห้ง น้ำดื่ม  ของใช้ต่าง...

ชายแดนแห่งนี้มีเรื่องเล่าของตัวเองไหมความฝันงอกงามอยู่ที่ใดบ้างเด็ก ๆ พูดจาด้วยภาษาอะไรคนหนุ่มสาวยังชูธงสันติภาพพลิ้วไหวอีกไหมวงสนทนาน้ำชายามเช้ายังอยู่ดีหรือเปล่า ชายแดนแห่งนี้มีเรื่องเล่าของตัวเอง – แต่ไม่ได้เล่าความฝันงอกงาม – แต่ถูกซ่อนไว้ในถ้ำเด็ก ๆ พูดจาด้วยภาษาไทยคนหนุ่มสาวยังชูธง – แต่ลดน้อยลงกว่าเก่าวงสนทนาน้ำชายามเช้ายังอยู่ดี – แต่ไม่มีใครถกถึงอิสรภาพอีก คนเล่าเรื่องหายไปคนปลูกความฝันหายไปเด็ก ๆ ปิดปากคนหนุ่มสาวทิ้งธงลงแม่น้ำชายแดนแห่งนี้จึงค่อย ๆ เงียบงัน ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระพิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส สุดทองคง ชุดบทกวีเพื่อตีแผ่และต่อต้านการฟ้องปิดปาก/การจำกัดเสรีภาพการแสดงออก ซีรีส์-บทกวีถ่ายทอดประสบการณ์-การถูกละเมิดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 1...

เข้าใจว่า “อากาศ แม่น้ำ แสงแดด และไฟสว่าง” ในดินแดนแห่งนี้ เป็นของเราร่วมกัน หากฉัน เพื่อน หรือใครสักคน โดยไม่จำกัดฐานะชนชั้น เปล่งวาจาขึ้นกลางลานสาธารณะ ว่าวันนี้อากาศที่สูดดมช่างเลวร้าย เพราะป่าที่นั่นมอดไหม้ สวนข้าวโพดที่โน่นถูกเผา หรือเพราะไอเสียจากรถยนต์ และโรงงานนั่นโรงงานนี่ จะมีใครตวาดให้เราหยุดพล่าม และมัดมือมัดเท้าเราด้วยโซ่ตรวนแห่งเงินตรา เช่นที่กระทำกับเพื่อนหลายคนก่อนหน้าไหม หากประกาศกล้าต่อหน้าธารกำนัล ว่าค่าไฟฟ้าเดือนนี้แพงจนจ่ายไม่ไหว หรือแม่น้ำที่เคยอาบ เคยใช้ กำลังแห้งเหือดเพราะเขื่อนสักแห่ง จะมีใครเอาคุกตารางมาขู่ให้เราเงียบนิ่ง เช่นที่เพื่อนหลายคนก่อนหน้าเคยถูกกำราบไหม ฉันเคยถูกสอนว่าทรัพยากรในดินแดนนี้เป็นของเราร่วมกัน แต่เมื่อไม่อาจเปล่งถ้อยคำถึงของของตนได้ จึงเริ่มไม่แน่ใจว่าบางสิ่ง บางอย่าง  ถูกจัดสรรให้เป็นของพิเศษเฉพาะใครบางคนหรือเปล่า  จึงถามอีกครั้งต่อสิ่งซึ่งคั่งค้างในความคิดความเชื่อ “เราไม่ได้เป็นเจ้าของอากาศและแสงสว่างร่วมกันหรอกเหรอ”  ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระพิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส สุดทองคง ชุดบทกวีเพื่อตีแผ่และต่อต้านการฟ้องปิดปาก/การจำกัดเสรีภาพการแสดงออก ซีรีส์-บทกวีถ่ายทอดประสบการณ์-การถูกละเมิดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 1 ชุด (ประกอบด้วยบทกวี 7 ชิ้น) ภายใต้แนวคิด “เสียงหายในเงามืด” โดยถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ถูกละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 7 กรณี ที่มีเค้าโครงมาจากความจริง เพื่อสะท้อนความรู้สึกและเป็นกระบอกเสียงให้สาธารณชนได้รับรู้ว่าสังคมไทยเกิดการละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกที่เกิดขึ้นจริงอย่างไรบ้าง พร้อมทั้งทิ้งบทเรียนเพื่อขอแรงมวลชนช่วยกันสร้างบรรยากาศแห่งเสรีภาพให้มากขึ้น...