กองบรรณาธิการ

วิดีโอ: สุทธิพร บุญมา, จิระพัฒน์ ชูกอร์, อภิรดา สุริยา และชมพูนุช แสงสว่าง...

เขาแค่บอกให้เรารักษ์ฉลาม แค่ห่วงถึงการสูญพันธุ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น ซึ่งอีกสิบปี ยี่สิบปี ทะเลกว้างใหญ่อาจไร้สัตว์อัศจรรย์ชนิดนี้ เขาแค่บอกให้คุณหยุดจับฉลาม แค่ห่วงว่าเงินที่คุณได้ไม่คุ้มกับความเดือดร้อนของโลก ซึ่งอีกสิบปี ยี่สิบปี คนรุ่นถัดจากเราอาจไม่ได้เห็นสัตว์อัศจรรย์ชนิดนี้อีก เขาแค่พูดความจริงเกี่ยวกับฉลาม แต่คุณกลับยืนกรานว่านั่นเป็นการดูหมิ่นถิ่นแคลน จึงร้องให้เจ้าหน้าที่พิทักษ์สันติราษฎร์ จับเขามาไว้ในกรงขัง นั่นไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเท่าไหร่ ถ้าฉลามพูดได้ มันคงตะโกนก้องมาจากมหาสมุทรคลื่นคราม ว่า “ได้โปรดปล่อยเขาเป็นอิสระ เพราะเขากำลังปกป้องฉัน ปกป้องโลกที่คุณกำลังทำลายล้าง” ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระ  พิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส...

กี่เช้าแล้วที่ควรจะเป็นเช้าชื่นกลับกลายเป็นเช้าเศร้าที่ต้องฝืนหัวใจเสียงร้องจากศาลปลุกเธอให้ตื่นความครื้นเครงแห่งวันก็เงียบงันลง 45 กิโลเมตร ทางจากบ้านไปศาลไม่มีท้องฟ้าวันใดแจ่มใสหม่นมืด อุดอู้ และหนักอึ้งกับภาระประหลาดที่เธอไม่ควรต้องแบกรับ 45 กิโลเมตร แห่งความเหนื่อยหน่ายสูญเสียทรัพย์ เวลา และความรู้สึกจิตใจภายในแทบแตกพังหัวเสียกับการกล่าวหาซ้ำ...

ฉันเป็นนักข่าว เสรีภาพคือจิตวิญญาณ ซึ่งหล่อเลี้ยงและอำนวย ให้ฉันเป็นนักข่าวได้อย่างสมบูรณ์ โดยพื้นฐาน คุณก็รู้ ว่าฉันต้องมีปีก เพื่อโผบินไปที่ที่ความดีงอกงาม หรือที่ที่ความระยำต่ำช้าปกคลุม คุณก็รู้ ว่าฉันต้องมีปาก เพื่อกล่าวถึงโลกดี-ชั่ว ที่พบเห็น ให้สิ่งมีชีวิตอื่นรับทราบ คุณก็รู้ ว่าฉันต้องการต้นไม้ไว้สำหรับสลักข้อความ เพื่อเตือนคนที่ผ่านมา ให้ปลีกห่างจากเส้นทางอันตราย คุณรู้ถึงความจำเป็นในชีวิตฉันอย่างดี แต่ก็ตัดปีกและปิดปากฉัน ราวกับว่าไม่ได้แยแสอาชีพที่ฉันรักเลยสักนิด ซ้ำร้ายยังโค่นต้นไม้ล้มพับ จนแทบไม่มีพื้นที่ให้สลักความจริง ความคิด และความฝันที่ฉันมีต่อโลกของเรา นี่คือภาวะไร้เสรีภาพ ที่กีดกันฉัน ไม่ให้เป็นนักข่าวได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระ  พิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส...

23 กรกฎาคม 2567 ทีมข่าว Lanner ได้ลงพื้นที่สำรวจพื้นที่กาดหลวงจังหวัดเชียงใหม่ บริเวณ ‘สวนสาธารณะตลาดต้นลำไย’ พื้นที่ที่มีการผลักดันของประชาชนชาวเชียงใหม่ในช่วงปี...