กองบรรณาธิการ

เรื่อง: ธนกฤต ศรีสมเพ็ชร, ธีระวีร์ คงแถวทอง “คนพิการมักเป็นกลุ่มแรกที่ถูกลืม และเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ถูกนึกถึงในการพัฒนาทางเท้า” หากพูดถึงบริการสาธารณะที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันของผู้คน หนึ่งในนั้นก็คงหนีไม่พ้นสิ่งที่เรียกว่า ‘ทางเท้า’ ซึ่งควรเป็นบริการที่ทุกคนเข้าถึงได้อย่างเท่าเทียม ขณะเดียวกันการเดินบนทางเท้าก็ควรที่จะเป็นเรื่องง่ายและปลอดภัยสำหรับทุกคน แต่ในความเป็นจริงกลับต่างออกไป ทางเท้าของเรามักเต็มไปด้วยอุปสรรคที่สร้างความยากลำบากให้กับผู้สัญจรไปมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ ‘คนพิการ’ การเดินบนทางเท้าที่ไม่ราบเรียบและมีสิ่งกีดขวางอยู่ตลอดทางเป็นปัญหาที่อาจทำให้หลายคนรู้สึกหงุดหงิดใจ แต่สำหรับคนพิการ มันคือความลำบากที่มากขึ้นเป็นเท่าตัว หลายครั้งพวกเขาต้องอ้อมไกลกว่าคนอื่น บางครั้งต้องอ้อมเป็นกิโลเมตรเพื่อไปยังจุดหมายเดียวกัน หรือที่แย่กว่านั้น พวกเขาอาจไม่มีโอกาสเดินทางไปถึงจุดหมายได้เลย.. การมีสภาพแวดล้อมที่รองรับคนทุกกลุ่มอย่างเท่าเทียมไม่ควรเป็นเพียงแค่เรื่องในอุดมคติ แต่ควรเป็นมาตรฐานของสังคม เพื่อให้ทุกคนสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระและปลอดภัย แล้วทำไมในความเป็นจริงเราถึงยังไปไม่ถึงจุดนั้น? เชียงใหม่...

ภาพ: สรวิชญ์ หงษ์พาเวียน 1 กันยายน 2567 คณะกรรมาธิการการพลังงาน สภาผู้แทนราษฎร จัดสัมมนาว่าด้วย “ถ่านหิน โอกาส เศรษฐกิจลำปางที่ยังไปไม่ถึง” ณ อาคารหอประชุมจำป่าแดด ที่ว่าการอำเภอแม่เมาะ มีประชาชนอำเภอแม่เมาะกว่า 300 คน รวมทั้งหน่วยงานราชการ สถาบันการศึกษา การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย เข้าร่วม ชลธานี เชื้อน้อย สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ลำปาง...

4 กันยายน 2567 เวลา 9.00 น. ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุายชน (TLHR) รายงานว่า ศาลอุทธรณ์ภาค 5 มีคำพิพากษาตัดสินคดีของ ‘บัสบาส’ หรือ มงคล ถิระโคตร พ่อค้าขายเสื้อผ้าออนไลน์และนักกิจกรรมในจังหวัดเชียงรายวัย 31 ปี ผู้ถูกกล่าวหาในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 และ พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ...

4 กันยายน 2567 เวลา 9.00 น. ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุายชน (TLHR) รายงานว่า ที่ห้องพิจารณาคดีที่ 11 ศาลจังหวัดเชียงใหม่ ศาลอุทธรณ์ภาค 5 มีคำพิพากษาตัดสินยืนตามศาลชั้นต้น ยกฟ้อง ‘รามิล’ หรือ ศิวัญชลี วิธญเสรีวัฒน์ อดีตนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และสมาชิกกลุ่ม artn’t ที่ถูกฟ้องในข้อหาตามประมวลกฎหมายอาญา...

เรื่อง: นันท์นภัส ปิ่นไชย, ศุภนุช สีแดงน้อย, พรชิตา ฟ้าประทานไพร “กะเบอะดินแมแฮแบ” ถ้อยคำนี้ดังกึกก้องขึ้นในพิธีกรรมบวชป่าจิตวิญญาณ เมื่อช่วงต้นปี 2563 ซึ่งเป็นเสียงที่สะท้อนถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ของชาวกะเหรี่ยงบ้านกะเบอะดิน ที่ร่วมกันประกาศจุดยืนว่า “กะเบอะดินไม่เอาเหมืองแร่”  เสียงนี้ไม่ใช่เพียงการปฏิเสธโครงการเหมืองถ่านหินที่อาจจะเกิดขึ้นในพื้นที่ แต่เป็นเสียงสะท้อนแห่งฉันทามติร่วมกันของชุมชน ที่ยืนยันถึงสิทธิ์ในการรักษาผืนดินถิ่นฐานซึ่งสืบทอดมาตั้งแต่บรรพชน และความตั้งใจที่จะส่งมอบดินแดนนี้ให้กับคนรุ่นถัดไปด้วยโลกในแบบที่พวกเขาปรารถนา.. ‘กะเบอะดิน’ ดินแดนมหัศจรรย์ ‘กะเบอะดิน’ หมู่บ้านเล็กๆ ที่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์และความมหัศจรรย์ ตั้งอยู่ท่ามกลางผืนป่าเบญจพรรณเขียวขจีบนภูมิศาสตร์สูงชันในตำบลอมก๋อย อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ เป็นชุมชนชาติพันธุ์กะเหรี่ยงโปว์ (โผล่ว)...