“เสียงปืนดังขึ้นในเดือนตุลาฯ”

16 ตุลาคม 2565

โดย อรุณรุ่ง สัตย์สวี

เดือนตุลาคมปีนี้

คนเก่าๆ เหล่านั้น

ต่างแก่ชรา เลอะๆ เลือนๆ

และตายกันไปหมดแล้ว

บนเวทีรำลึก

มีแต่นักดนตรีรุ่นลูกรุ่นหลาน

กวีกางเกงขาสั้น

พวยพุ่งบทกวีแห่งความ

คับแค้นออกมาเป็นสายฝน

ในวันอันแสนโศกสลด

ฝนเทลงมาไม่ขาดสาย

ร่มกันฝนหลากสี

คล้ายความฝันของเด็กๆ

ในศูนย์รับเลี้ยง

ฉีกขาดกระจุยกระจาย

เสียงปืนดังขึ้น

ในเดือนตุลาคม

คมกระสุนดั่งห่าฝนกระหน่ำ

ทะลุอดีต

ทะลวงอนาคต

น้ำตาและเลือดอาบนอง

เอ่อท้นท่วมถึงหัวอก

คนที่อยู่ในเหตุการณ์

ล้วนแก่ชรา เลอะๆ เลือนๆ

และตายไปหมดแล้ว

และฆาตกร

ก็ได้ตายลงแล้ว

lannereditor

editor

See author's posts