กองบรรณาธิการ

เล่ากันว่า ณ อดีตอันไกลโพ้น เมื่อลมหายใจของใครคนหนึ่งหยุดลง ผู้มีชีวิตอยู่ได้นำร่างของเขาไปฝัง แต่ที่นี่..บนแผ่นดินริมสายน้ำ บ้านเกิดของทหารพระเจ้าตากสิน พ่อค้าวัวต่าง-ม้าต่าง, ผู้เดินทางไกล แรงงานเร่ร่อนบนแพซุงจากล้านนา ชาวนา ชาวไร่  ชาวสวน แม่ค้าหมู และฉัน, ผู้เติบใหญ่ ไม่มีใครเคยเห็นอะไรเช่นนั้น ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง พ่อ, ผู้เป็นที่รัก ผู้วายชนม์เหล่านี้.. ล้วนจากเราไปด้วยการเผา เราเฉลิมฉลอง-อำลาอาลัย ที่วัดเชิงดอยกลางหมู่บ้าน แต่เราจะลากจูงกล่องสีขาว ซึ่งเก็บร่างเย็นชืดของพวกเขา ไปยังอีกวัดหนึ่ง...ไกลออกไป บนถนนเส้นเล็ก ๆ ในหมู่บ้าน ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง และพ่อ  ปรากฏเงาให้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย พวกเขาอยู่ในเส้นสายสีขาว ควันที่ลอยออกมาจากหม้อดิน นำทางเรา, ผู้ยังมีชีวิต เดินผ่านบ้านไม้สักสีน้ำตาลอ่อน ประตูบานพับเก่าคร่ำปิดสนิท บ่ายหน้าไปยังเวิ้งฟ้ากว้าง สีทึมเทา..ขณะโอบอุ้มก้อนเมฆ เรารู้ว่าในที่สุด พวกเขาจะไปอยู่บนฟ้า เหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยจากมา หากพวกเขาไม่กลายเป็นดาว ดวงวิญญาณของพวกเขา ก็จะพำนักอยู่บนดาวสักดวง เพียงแต่ว่าตอนนี้ พวกเขายังอยู่กับเราอีกสักพัก ก่อนหอบสัมภาระเดินทางไกล ด้วยความรัก.. เราจึงส่งพวกเขาด้วยดอกไม้สด เราเตรียมธูปหอม เทียนที่ใช้ส่องทาง ข้าวสาร อาหารแห้ง น้ำดื่ม  ของใช้ต่าง...

ชายแดนแห่งนี้มีเรื่องเล่าของตัวเองไหมความฝันงอกงามอยู่ที่ใดบ้างเด็ก ๆ พูดจาด้วยภาษาอะไรคนหนุ่มสาวยังชูธงสันติภาพพลิ้วไหวอีกไหมวงสนทนาน้ำชายามเช้ายังอยู่ดีหรือเปล่า ชายแดนแห่งนี้มีเรื่องเล่าของตัวเอง – แต่ไม่ได้เล่าความฝันงอกงาม – แต่ถูกซ่อนไว้ในถ้ำเด็ก ๆ พูดจาด้วยภาษาไทยคนหนุ่มสาวยังชูธง – แต่ลดน้อยลงกว่าเก่าวงสนทนาน้ำชายามเช้ายังอยู่ดี – แต่ไม่มีใครถกถึงอิสรภาพอีก คนเล่าเรื่องหายไปคนปลูกความฝันหายไปเด็ก ๆ ปิดปากคนหนุ่มสาวทิ้งธงลงแม่น้ำชายแดนแห่งนี้จึงค่อย ๆ เงียบงัน ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระพิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส สุดทองคง ชุดบทกวีเพื่อตีแผ่และต่อต้านการฟ้องปิดปาก/การจำกัดเสรีภาพการแสดงออก ซีรีส์-บทกวีถ่ายทอดประสบการณ์-การถูกละเมิดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 1...

เข้าใจว่า “อากาศ แม่น้ำ แสงแดด และไฟสว่าง” ในดินแดนแห่งนี้ เป็นของเราร่วมกัน หากฉัน เพื่อน หรือใครสักคน โดยไม่จำกัดฐานะชนชั้น เปล่งวาจาขึ้นกลางลานสาธารณะ ว่าวันนี้อากาศที่สูดดมช่างเลวร้าย เพราะป่าที่นั่นมอดไหม้ สวนข้าวโพดที่โน่นถูกเผา หรือเพราะไอเสียจากรถยนต์ และโรงงานนั่นโรงงานนี่ จะมีใครตวาดให้เราหยุดพล่าม และมัดมือมัดเท้าเราด้วยโซ่ตรวนแห่งเงินตรา เช่นที่กระทำกับเพื่อนหลายคนก่อนหน้าไหม หากประกาศกล้าต่อหน้าธารกำนัล ว่าค่าไฟฟ้าเดือนนี้แพงจนจ่ายไม่ไหว หรือแม่น้ำที่เคยอาบ เคยใช้ กำลังแห้งเหือดเพราะเขื่อนสักแห่ง จะมีใครเอาคุกตารางมาขู่ให้เราเงียบนิ่ง เช่นที่เพื่อนหลายคนก่อนหน้าเคยถูกกำราบไหม ฉันเคยถูกสอนว่าทรัพยากรในดินแดนนี้เป็นของเราร่วมกัน แต่เมื่อไม่อาจเปล่งถ้อยคำถึงของของตนได้ จึงเริ่มไม่แน่ใจว่าบางสิ่ง บางอย่าง  ถูกจัดสรรให้เป็นของพิเศษเฉพาะใครบางคนหรือเปล่า  จึงถามอีกครั้งต่อสิ่งซึ่งคั่งค้างในความคิดความเชื่อ “เราไม่ได้เป็นเจ้าของอากาศและแสงสว่างร่วมกันหรอกเหรอ”  ผู้ประพันธ์: อติรุจ ดือเระพิสูจน์อักษร: ฮาฟีซีน นะดารานิง และกูอิลยัส สุดทองคง ชุดบทกวีเพื่อตีแผ่และต่อต้านการฟ้องปิดปาก/การจำกัดเสรีภาพการแสดงออก ซีรีส์-บทกวีถ่ายทอดประสบการณ์-การถูกละเมิดสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 1 ชุด (ประกอบด้วยบทกวี 7 ชิ้น) ภายใต้แนวคิด “เสียงหายในเงามืด” โดยถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ถูกละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกจํานวน 7 กรณี ที่มีเค้าโครงมาจากความจริง เพื่อสะท้อนความรู้สึกและเป็นกระบอกเสียงให้สาธารณชนได้รับรู้ว่าสังคมไทยเกิดการละเมิดเสรีภาพในการแสดงออกที่เกิดขึ้นจริงอย่างไรบ้าง พร้อมทั้งทิ้งบทเรียนเพื่อขอแรงมวลชนช่วยกันสร้างบรรยากาศแห่งเสรีภาพให้มากขึ้น...

กว่า 23 ปี ที่ ‘สหพันธ์เกษตรกรภาคเหนือ’ หรือ ‘สกน’ ได้ก่อตั้งขึ้น ขบวนการเคลื่อนไหวภาคประชาชน คนจน กลุ่มเกษตรกรรายย่อย และกลุ่มชาติพันธุ์ ในนาม  เพื่อขับเคลื่อนแก้ไขปัญหาที่สมาชิกของเราเผชิญอย่างแสนสาหัสในระยะเฉพาะหน้า พร้อมข้อเสนอเชิงนโยบายให้เป็นที่ประจักษ์แก่สังคมไทยเพื่อส่งเสียงของอย่างเข้มแข็งที่เต็มไปด้วยความหวังให้ถึงสาธารณชนและผู้กุมอำนาจรัฐให้ได้เห็นตัวตนและการดำรงอยู่อย่างเจ็บปวด  ตลอดเส้นทางการต่อสู้อันยาวนานนี้ สหพันธ์เกษตรกรภาคเหนือ ได้ฝ่าฟันอุปสรรคมากมายด้วยความคับแค้น ไม่ว่าจะเป็น ที่ดินหลายผืนถูกแย่งยึด หลายชีวิตถูกยัดเยียดคดีความอันไม่เป็นธรรมจนต้องติดคุกตะรางสิ้นเนื้อประดาตัว และมีพี่น้อง ประชาชนจำนวนไม่น้อยที่ต้องสละชีวิตเพื่ออุดมการณ์อันหนักแน่นว่า ‘ที่ดินคือชีวิต’...

25 กรกฎาคม 2567 ที่ผ่านมามีผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่ง โพสต์ข้อความพร้อมรูปภาพผ่านกลุ่ม ‘เชียงใหม่108 CM108’ ระบุว่า “หลุมบริเวณหน้า รพ. เชียงใหม่ราม อันตรายมากนะคะไม่มีที่กั้น ถามถึงหน่วยงานที่รับผิดชอบนะคะ ว่าสายไฟกับคนอะไรจะลงดินก่อนกันคะ?” ต่อมาทีมข่าว Lanner ได้ลงพื้นที่สำรวจพื้นที่บริเวณหลุมดังกล่าว พบว่าถนนได้ถูกซ่อมแซมและมีการนำแผ่นเหล็กมาปิดทับไว้เพื่อให้รถสามารถสัญจรไปมาได้ โครงการนำสายสื่อสารและสายไฟฟ้าลงใต้ดิน อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ซึ่งได้ดำเนินโครงการพัฒนาระบบไฟฟ้าในเมืองใหญ่ ระยะที่ 1 ในพื้นที่เทศบาลนครเชียงใหม่ วงเงินลงทุน...