คืนกลับสรรพสิ่งเอย

บทกวีโดย นัสรนต์ ตงนุใย

ฟ้าเปิดม่าน
เมฆคลี่คลาย
แดดตกสะท้อนพื้นผิว
ยามรุ่งอรุณ
เสียงนกเจี๊ยวจ๊าว
หมู่ใบไม้อาบลมเย็นฉ่ำ
พญามดเดินเตร่เตร่
ใบหญ้าสั่นสะทก
ละอองเกสรฟุ้งพรูสะพรั่ง

ฟ้ากำลังปกปิดม่าน
เมฆเคลื่อนคล้อยบดบังตัวเอง
แสงแดดส่องเริ่มรีบหรี่
โมงยามแห่งคืนพึ่งมาถึง
จักจั่นเปล่งเสียงร้องระงม
จันทร์กะพ้อเริ่มส่งกลิ่นสารหอม
ผีเสื้อราตรีกำลังหลับใหลใต้ต้นบีซ
เถาวัลย์เลี้ยวเป็นคดพากันยืดหยุ่น
ซากไม้พุพังเริ่มจะตาย
อนิจจาสรรพสิ่งเร้าเอย

Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น! เปิดรับต้นฉบับงานสื่อสารทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น บทความ ความคิดเห็น บทความวิชาการ สารคดีเชิงข่าว ความเรียง บทบันทึก เรื่องสั้น บทกวี Video Photo-essay และงานสื่อสารอื่นๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวและประเด็นทางสังคมในพื้นที่ภาคเหนือและประเด็นที่เกี่ยวข้อง โดยความคิดเห็นไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ สามารถส่งมาได้ที่ lanner.editor@gmail.com