โอ้ ลูกสาว ลูกชาย ของแม่เอย

เดินทางผ่านสายลมฤดูร้อน
คือดวงตาร้าวรอนและอ่อนไหว
บนใบหน้าผุดเหงื่อชาติเชื้อไทย
ฉันจำได้ยิ้มพรายเมื่อบ่ายนั้น

ยิ้มของเธอของเขา,เยาวมิตร
ผลิดอกไม้ชีวิตลิขิตฝัน
ฉันไถ่ถาม “ปณิธานแห่งวารวัน ? ”
หนุ่มสาวตอบ “ขอมุ่งมั่นไม่ผันแปร”

“สังคมใดไร้ความยุติธรรม
ย่อมผลิตเหลื่อมล้ำใช่ไหมแม่
เรามิได้เกิดมาเพื่อพ่ายแพ้
โอบกอดโลกเก่าแก่จนปราชัย”

“สังคมใดชื่นชมนิยมอำนาจ
วันหนึ่งย่อมวิปลาสใช่หรือไม่
พี่น้องเราจะฝากผี ณ ที่ใด
โลกของความเป็นไทย่อมไม่มี”

ฟังหนุ่มสาวสนทนาประสาซื่อ
แว่วสายลมพัดหวือกระพือถี่
พลันสายตาเห็นสายดำจำได้ดี
กายเจ้านี้มีพันธนาการ

ล้วนกำไลอีเอ็มเต็มข้อเท้า
สะท้อนความโศกเศร้าทุกหย่อมย่าน
หยาดน้ำตาร่วงรายดั่งสายธาร
พร้อมหยดเลือดลูกหลานยามหล่นลง

“ไม่เป็นไรหรอกแม่เพียงแค่นี้
แลกกับสิทธิ์เสรีที่สูงส่ง”
หนุ่มสาวยังยืนยันอย่างมั่นคง
ก่อนมองตรงเบื้องหน้าอย่างท้าทาย

เดินทางผ่านสายลมฤดูร้อน
กลางใบไม้ไหวว่อนตอนแดดบ่าย
คือใบหน้าสามัญชนบนผืนทราย
โอ้ ลูกสาว ลูกชาย ของแม่เอย

บทกวีโดย แม่น้ำ เรลลี่

Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น! เปิดรับต้นฉบับงานสื่อสารทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น บทความ ความคิดเห็น บทความวิชาการ สารคดีเชิงข่าว ความเรียง บทบันทึก เรื่องสั้น บทกวี Video Photo-essay และงานสื่อสารอื่นๆ ที่บอกเล่าเรื่องราวและประเด็นทางสังคมในพื้นที่ภาคเหนือและประเด็นที่เกี่ยวข้อง

สามารถส่งต้นฉบับ ประวัติขนาดสั้นของเจ้าของผลงาน มาที่ lanner.editor@gmail.com ระบุ “ส่งต้นฉบับ Lanner”
มาร่วมกันสร้างพื้นที่สื่อสาร สังคมประชาธิปไตย ชีวิตใหม่ที่ดีกว่าไปด้วยกัน