วันที่ 1 พฤษภาคม ของทุกปีคือวันแรงงานแห่งชาติ หรือวันกรรมกรสากล (International Workers’ Day) คือวันที่จะให้ทุกคนได้ระลึกถึงหยาดเหยื่อของผู้ใช้แรงงาน นอกจากการระลึกถึงและให้ความสำคัญของผู้ใช้แรงงานแล้ว เรายังต้องทบทวนสวัสดิการ ค่าตอบแทน ให้กับผู้ใช้แรงงานในทุกสาขาวิชาชีพ และมีมาตรฐานเพื่อให้คนทุกคนมีคุณภาพชีวิตที่ดี มากกว่าแค่การลืมตาอ้าปากได้
1 พฤษภาคม 2566 เครือข่ายแรงงานภาคเหนือ จัดกิจกรรมเดินขบวนและเวทีดนตรี ศิลปะ พื้นที่แสดงข้อเรียกร้องของคนใช้แรงงาน Talk โดย เก่งกิจ กิติเลียงลาภ อาจารย์ ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และมีตัวแทนจากพรรคการเมืองได้เข้ามาฟังข้อเสนอแนะในเวทีครั้งนี้
18.00 น. ขบวนได้เริ่มเดินจากบริเวณลานโครงการเลอตะวัน บริเวณสี่แยกแสงตะวัน ตำบลช้างคลาน อำเภอเชียงใหม่ โดยการเดินขบวนจะเริ่มจากบริเวณของโครงการ วนรอบคูเมืองเชียงใหม่ ผ่านถนนลอยเคราะห์และโครงการไนท์บาซ่า และกลับมายังบริเวณลานโครงการเลอตะวัน ซึ่งขบวนประกอบไปด้วยกลุ่มคนอันหลากหลายทั้งไทยและต่างประเทศ เช่น กลุ่มแม่บ้านสากล, กลุ่มคนงานหญิงเพื่อความยุติธรรม, มูลนิธิเอ็มพาวเวอร์, สหพันธ์คนงานข้ามชาติ, มูลนิธิเพื่อสิทธิมนุษยชนและการพัฒนา (HRDF), กลุ่มเชียงใหม่ไพรด์ Chiang Mai Pride, Crew bar Multitude และศิลปินและคนทำงานศิลปะสร้างสรรค์ ภายในขบวนมีการตะโกน บอกกล่าว เรียกร้อง ถึงความสำคัญของการเป็นผู้ใช้แรงงาน อาทิ “เราทุกคนคือแรงงาน” “Sex Work Is Work” “เป็นเมนส์ ต้องได้ลา” และ “We are 99”
บนเวทีมีการแสดงจากตัวแทนเครือข่ายผู้ใช้แรงงานออกมาพูดถึงปัญหาและข้อเสนอแนะ สำหรับการแสดงนั้นมีทั้ง การเดินแบบจากกลุ่ม Chiang Mai pride การอ่านบทกวีประกอบ Performance Art จากลานยิ้มการละคร การแสดงของกลุ่มเยาวชนจาก มูลนิธิการศึกษาประกายแสง เป็นต้น
นอกจากนี้ตัวแทนจากกลุ่มผู้ใช้แรงงาน ได้ออกมากล่าวถึงปัญหาและข้อเรียกร้อง ประกอบไปด้วย แรงงานบาริสต้าจังหวัดเชียงใหม่, นักศึกษาสายวิทยาศาสตร์สุขภาพ, แรงงานข้ามชาติ, แรงงานสร้างสรรค์, คนงานก่อสร้าง, กลุ่มพนักงานบริการ, กลุ่มทำงานภาคเกษตร, กลุ่มแม่บ้าน,ตัวแทนจากเด็กและเยาวชน, ตัวแทนไรเดอร์ และกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ ที่ต่างทยอยออกมาแสดงความคิดเห็นเสนอข้อเรียกร้องให้ได้รับทราบถึงปัญหาที่เกิดขึ้นจากการถูกใช้แรงงานโดยไม่มีขอบเขตและถูกกดค่าแรง ถุกขูดรีด ซึ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นจากการที่รัฐไม่มีสวัสดิการมาตรฐานให้กับคนใช้แรงงานนั่นเอง
Talk โดย เก่งกิจ กิติเลียงลาภ เกริ่นถึงปัญหาของอาจารย์ในมหาวิทยาลัย เล่าถึงคนทำงานที่มีการแยกส่วนออกจากกัน รวมไปถึงคนทำงานหญิงที่เรียกร้องมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันที่ยังมีการเรียกร้องอยู่ และอำนาจจากภาครัฐและทุนที่ร่วมมือกันในการกดขี่แรงงานตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
“เราทุกคนคือแรงงาน นี้แสดงถึงความก้าวหน้าของสังคมไทยซึ่งเราจะต้องผลักดันต่อไป ทำให้ประชาธิปไตยเป็นประชาธิปไตยของผู้ใช้แรงงานของคน 99% ไม่ใช่ประชาธิปไตยของคน 1% ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ขอแสดงความสมานฉันท์กับเพื่อนผู้ใช้แรงงานทุกท่าน”
มีการยื่นข้อเรียกร้อง 16 ข้อ เนื่องในวันกรรมกรสากล พ.ศ.2566 แก่พรรคสามัญชน และสุดท้ายมีการอ่านคำประกาศโดยตัวแทนจากคณะก่อการล้านนาใหม่ เนื้อหาดังนี้
“สวัสดีเพื่อนผองผู้ใช้แรงงานทุกรูปแบบ เป็นเรื่องราวซึ่งดีมาก ที่พวกเรามายืนร่วมกันได้ในพื้นที่นี่ เรามาเพื่อจะประกาศให้โลกรู้ว่า พวกเราทุกคน ทุกคนที่ดู อ่าน หรือเผอิญมาเห็น เราล้วนกำลังเจอปัญหาร่วมกัน ปัญหาเกิดมาจากระบบเศรษฐกิจซึ่งสร้างและมุ่งเน้นชีวิตที่ดีของกลุ่มมนุษย์หนึ่งเปอร์เซ็น ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มที่มียศถาบรรดาศักดิ์ หรือกลุ่มคนที่มีฐานะการเงินสูงชะลูด พวกเขาเหล่านั้นสร้างปัญหามากมายให้กับพวกเรา กลายเป็นแรงงาน 99%”
“พวกเขาที่มีอำนาจทางการเมืองร่วมมือกับพวกเขาที่มีอำนาจทางการเงิน จับมือกันออกกฎหมายเพื่ออวยพรให้พวกเขากันเอง พวกเขาใช้แรงงานของพวกเราและรับกำไรที่พวกเราสร้างขึ้นมา กฎหมายที่สร้างเงื่อนไขต่าง ๆ ทำให้พวกเรารวมตัวกันได้ยากเย็นแสนเข็ญ กฎหมายที่ปฏิเสธเพื่อนผู้ใช้แรงงานซึ่งมาจากนอกเขตแดนประเทศไทย กฎหมายที่ปฏิเสธการจ่ายค่าจ้างกับเพื่อนที่ทำงานแต่มีสถานะนักเรียนและนักศึกษา กฎหมายที่ปฏิเสธงานในรูปแบบต่าง ๆ เช่น ไรเดอร์ Sex Worker กฎหมายที่ทำให้รายได้ของเราต่ำเตี่ยเรี่ยดิน และกฎหมายจากกลุ่มคนหนึ่งเปอร์เซ็นอีกมากมาย”
“เรามาในครั้งนี้ ไม่ได้เพื่อจะร้องขอ เรามาเพื่อจะบอกให้รู้ แจ้งให้ทราบ ว่าหลังจากนี้พวกเราจะรวมตัวกัน รวมตัวกันและตะโกนไปพร้อม ๆ กัน ว่าเราจะต้องได้ชีวิตที่ดี ชีวิตที่ดีจากสวัสดิการสาธารณะสุข ขนส่งสาธารณะ สวัสดิการการศึกษา และสวัสดิการอื่น ๆ ที่พวกเราต้องได้รับโดยไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ ทั้งสิ้น เพราะพวกเราคือผู้สร้างความมั่งคั่ง และต้องได้รับมันร่วมกันอย่างแท้จริง”
วันที่ 1 พฤษภาคม 2566
ณ ลานเลอตะวันพลาซ่า
