ฮักบ่าจ๋างที่ป๋างไฮ : ตอนที่ 5

ที่บ้านปางไฮ ป๋างอดยิ้มไม่ได้ เมื่อนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์มือถือ มองหญิงสาวพูดเจื้อยแจ้ว ทักทายคนที่เข้าไปชมไลฟ์สด

“สวัสดีเจ้าอ้ายป๋าง ยินดีนัก ๆ ที่มาเป๋นกำลังใจ๋แม่ค้า ท่านผู้ชมที่เคยสั่งยำใบเมี่ยง กับน้ำเมี่ยงแล้วติดอกติดใจ๋ วันนี้ อ้ายป๋าง มือเก็บใบเมี่ยงมาเองเลยเจ้า เปิ้นบอกว่ายำใบเมี่ยงอร่อยลำดี เพราะคนเก็บ บ่าจั้ยเพราะคนยำเน่อเจ้า”

ชายหนุ่มกดส่งสติกเกอร์หัวเราะกับมุกตลกของหญิงสาว จู่ ๆ ความคิดถึงก็จู่โจมโถมใส่ ชายหนุ่มอยากให้ตัวเองนั่งอยู่ใกล้ ๆ มิใช่เพียงจ้องมองหญิงสาวเจื้อยแจ้วผ่านจอโทรศัพท์เล็ก ๆ ในมือ

“พี่ออนมันอู้เก่ง คนสั่งของมานัก เพราะเมา เพราะชอบคำอู้คนงามน่ะ” เจิงอดแซวพี่ชายไม่ได้ เขารู้ดีว่าพี่ชายคิดอย่างไรกับหญิงสาว แต่ไม่เคยแสดงท่าทีให้ชัดเจน จนบางครั้งเขาอดหงุดหงิดแทนไม่ได้

“รีบฟั่งกิ๋นข้าวแลง กั๋วบ่าตันได้ผ่อไลฟ์พี่ออนเนาะ นั่งผ่อเปิ้นตึงวัน ตึงบ่าก้าย บ่าเบื่อน่อ” เจิงหยอกอีก เพราะนึกขำทุกหนที่เห็นพี่ชายรีบกินข้าวเย็น ให้อิ่มก่อนเวลาไลฟ์สดของออนที่เริ่มต้นทุ่มครึ่งทุกวัน

“คิงจะไปปาก บ่านี่” ป๋างเอ็ดแก้เขิน ปรามไม่ให้น้องชายพูดมาก

“แต่ยามพี่ออนเข้ามาร้านเฮา บ่าค่อยอู้ บ่าค่อยปาก ระวังเน้อ เปิ้นจะคิดเป๋นอื่น”

“ใคร่มีเรื่องก่ เจิง”

เจิงหัวเราะขำพี่ชาย ก่อนจะเดินไปหลังร้าน เขาแอบถ่ายรูปและคลิปขณะที่ป๋างนั่งจ้องจอโทรศัพท์ดูออนไลฟ์สดเจื้อยแจ้ว กดส่งไปให้เครือออนทางกล่องข้อความ แล้วเดินเลี่ยงไปหยิบกีต้าร์ ออกไปนั่งริมธารน้ำหลังร้าน

เมื่อ ‘เป็นเอก’ ออกไปสมทบกับเจิง เขาจึงชวนคุยเรื่องการเรียนต่อ ที่เขากำลังคิดจะทดลองเรียนผ่านระบบการศึกษาตลอดชีวิตของมช. เมื่อเช้า เครือออนแนะนำว่า เขาสามารถเก็บคะแนนวิชาที่ลงทะเบียนเรียนไว้ได้ถึงห้าปี และช่วงโควิดระบาดแบบนี้ เขาอาจจะเรียนออนไลน์ได้ตลอด เป็นเอกนิ่งเงียบไปพักใหญ่

“เราอาจจะหยุดเรียนซักปี แค่ไม่คิดเหมือนเขา ไม่เป็นผู้ชายอย่างที่เขาต้องการให้เป็น โดนไล่ออกจากบ้านยังกะหมา ยังไงก็ไม่กลับไป”

“น่า อย่าคิดมาก ช่วงนี้ ที่บ้านต้องการคนช่วยทำงานอยู่แล้ว เอกอยู่ที่นี่ได้ตลอด”

“ตอนแรกคิดว่าจะไปอยู่กับปู่ ย่าที่กรุงเทพ ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว อยู่ที่นี่ดีกว่า”

เจิงส่งยิ้มให้แฟนหนุ่ม ก่อนจะเริ่มดีดกีตาร์ ร้องเพลงสุดฮิต

“วอนให้ลมช่วยพัดหัวใจพี่ลอยไป

สู่ดินแดนถิ่นเหนือที่ไกลแสนไกล

สุดขอบฟ้าที่ไกลแสนไกล ล่องลอยไป

วอนสายลมช่วยพัดหัวใจพี่ไปให้ถึง”*

ป๋างละสายตาจากมือถือ หันไปมองน้องชาย บทเพลงหวานซึ้ง ทำให้เขาอดหันกลับไปส่งสายตาทอดมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเจื้อยแจ้วอยู่ในหน้าจอโทรศัพท์อีกไม่ได้

หลังจากจบการไลฟ์ไม่นาน เครือออนก็ส่งจำนวนพรีออเดอร์อาหารต่าง ๆ มาให้ผ่านกล่องข้อความ ปิดท้ายแปลก ๆ เรื่องคลิปและรูปที่ป๋างไม่เข้าใจนักว่าหญิงสาวหมายถึงคลิปอะไร

“ทั้งรูปและคลิปผู้ติดตามไลฟ์สดอย่างใกล้ชิด เป๋นกำลังใจ๋แม่ค้าได้อย่างดีเลยเจ้า”

ชายหนุ่มจดรายการและจำนวนออเดอร์ทั้งหมด เป็นจังหวะเดียวกับที่จันทร์เพ็ญเดินออกมาจากในครัว

“ป๋าง ลองชิมหน่อยลูก ทอดมาใหม่ ๆ กำลังหอมเลย”

ชายหนุ่มหยิบข้าวแต๋น ที่แม่เขาทดลองต้มเคี่ยวน้ำลำไยผสมข้าวเหนียวแล้ววางในพิมพ์ไม้ไผ่รูปหัวใจ ที่แม่ทดลองทำเองหลายวันก่อน

“ลำดีนะแม่ หอมกลิ่นน้ำลำไย ไปกั๋นได้กับน้ำอ้อย กับงาดำ ชอบ ๆ” ชายหนุ่มบอก หลังจากกินข้าวแต๋นที่ยังอุ่น ๆ คำแรก ก่อนจะกินคำต่อ ๆ ไปอีกหลายคำ จนข้าวแต๋นทอดใหม่หมดแผ่น

เมื่อชายหนุ่มหยิบข้าวแต๋นแผ่นที่สอง จันทร์เพ็ญก็ขอตัวรีบนำข้าวแต๋นที่เหลืออีกสี่ห้าแผ่นในจานใหญ่ ออกไปหลังร้าน คุยกับเจิงและเป็นเอกอยู่พักใหญ่ก็เดินกลับมาหาป๋าง

“รายก๋ารสั่งอาหาร ออเดอร์มานักกว่าเก่าเกินเท่าตั๋ว ดีนะที่ช่วงนี้มีเอกมาช่วยงาน”

“อือ ! เอกชอบงานครัวเน่อ เป๋นลูกมือแม่ได้ดีขนาด”

“แต่วันพูกจะต้องชวนเอกเข้าสวน เก็บใบเมี่ยงแต่เช้า แม่อยู่ร้านกับเจิงเน่อ”

“ได้อยู่ ตั้งแต่น้องออนเอาไปขายทางเฟซนี่ ขายดีขึ้นเรื่อย ๆ แม่นึกว่าโควิดระบาดแบบอี้ คนจะบ่าค่อยสั่ง ก่สั่งกั๋นนักอยู่เนาะ”

“คนอยู่แต่ในบ้าน สั่งออนไลน์แบบอี้ ปลอดภัยกว่า สั่งแล้วรอฮับของอยู่บ้าน ค่าส่งถูกกว่าจะต้องออกไปซื้อเอง บ่าต้องเสี่ยงติดโควิดตวยแม่”

“ถ้าบ่าได้น้องออนช่วยขายทางเฟซ น่าจะแย่ เพราะคนแทบบ่ามาแอ่วบ้านเฮาเลย ออเดอร์ยำใบเมี่ยงที่เคยได้ตามงานต่าง ๆ เสมอก่หายไปหมด เพราะโดนห้ามจัดงานกั๋น”

ป๋างเพียงแต่ยิ้มตอบแม่ ก่อนจะเดินเข้าไปเตรียมของหลังบ้าน

…

*เพลงแก้มน้องนางนั้นแดงกว่าใคร วงเขียนไขและวาณิช

ติดตามเรื่องราวและร่วมเอาใจช่วยการเดินทางในความสัมพันธ์ของ ป๋าง และ เครือออน พร้อมกับไปท่องสำรวจวิถีชีวิต ทำความรู้จักกับสถานที่ต่าง ๆ ในเชียงใหม่ ผ่านร่องรอยความทรงจำของหนุ่มสาว ผ่านนิยายขนาดสั้นทั้งหมด 10 ตอน พบกันตั้งแต่วันที่ 7-16 มกราคม 2024 เวลา 15.00 น. ที่ Lanner