พื้นที่

เรื่องและภาพ : เปีย วรรณา


            ช่วงกว่าหนึ่งเดือนก่อน ขณะนั่งทำงานอยู่ในบ้านกลางดึกคืนหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงอึ่งอ่างร้องก้อง เหมือนเสียงของมันจะดังมาจากในตัวบ้าน ความที่มัวแต่เร่งทำงานให้เสร็จ ฉันจึงไม่ได้สนใจหาที่มาของเสียง

               จนผ่านช่วงปีใหม่มาได้ไม่นาน ฉันก็ต้องแปลกใจที่พบเจ้าอึ่งอ่างตัวน้อยที่กองผ้าบนโซฟา มันต้องเป็นตัวเดียวกับที่ฉันได้ยินเสียงเมื่อกว่าหนึ่งเดือนก่อนแน่ ๆ ฉันเรียกลูกสาวมาดูและพูดคุยกับลูกว่า มันอยู่ในบ้านมาได้อย่างไรเป็นเดือน แล้วเราก็จับมันออกไปไว้ที่กระถางต้นไม้หน้าบ้าน ก่อนจะรดน้ำต้นไม้จนชุ่ม

            เมื่อกลับไปแง้มดูโคนต้นไม้นั้นอีกหนในราวหนึ่งชั่วโมงถัดมา ก็เห็นว่าเจ้าอึ่งอ่างน้อยกำลังมุดตัวอ้วนป้อมนิ่งสงบอยู่ในดินชุ่มน้ำ ฉันแอบยิ้ม และคิดว่า มันคงพบบ้านใหม่ที่อยู่สบายแล้ว

           แต่วันรุ่งขึ้น ฉันก็พบเจ้าอ้วนตัวน้อยมาอยู่ที่กองผ้าบนโซฟาในบ้านอีกหน จับมันออกไปไว้ที่เดิม ด้วยความแปลกใจว่า มันแอบกลับเข้าบ้านมาตอนไหน และเข้ามาได้อย่างไร เพราะเมื่อปิดบ้านทั้งหมดในตอนค่ำแล้ว จะไม่มีช่องว่างระหว่างประตูไม้ และประตูกระจกให้มันเล็ดลอดเข้ามาในบ้านได้เลย หรือว่ามันแอบกระโดดกลับเข้ามาตอนกลางวัน ซึ่งเราเปิดประตูหน้าบ้านและข้างบ้านทิ้งไว้

            เราจับเจ้าอึ่งอ่างน้อยออกไปไว้นอกบ้าน  และพบมันกลับเข้ามาอีกในวันรุ่งขึ้นอีกหลายหน จนเราเบื่อที่จะไปยุ่งกับมัน เลยพากันปล่อยเลยตามเลย และคิดว่ามันคงมีความสุขกับการอยู่ในบ้านกับเรา มากกว่าการอยู่อย่างโดดเดี่ยวนอกบ้าน แมลงน้อยใหญ่และยุงเล็กยุงน้อยในบ้านคงมีมากมายพอที่มันจะใช้เป็นอาหารประทังชีวิตได้อย่างพอเพียงแน่แล้ว

            นอกจากเจ้าปุ๊กลุกหมาไทยของบ้านหนึ่งตัว และเจ้าแหยม พี่ชายเจ้าปุ๊กลุกที่อยู่บ้านแม่สามหลังคาเรือนถัดไป ที่เป็นขาจรมาเที่ยวบ้านเราทุกวัน กับเจ้าแมวอ้วนขี้เกียจ เอาแต่กินแล้วนอนอีกสองตัว เราเริ่มนับเจ้าอึ่งอ่างน้อยเป็นสัตว์เลี้ยงเพิ่มอีกตัวหนึ่งนับแต่นั้น

            พอเรายอมรับและไม่ไปยุ่งกับมันอีก มันก็หายไป ไม่ยอมมาให้พบเห็น ไม่รู้ว่าหลบอยู่ตรงซอกไหนมุมใดของบ้าน เพราะเราไม่เห็นมันมาหลายวันแล้ว

            แต่เช้าวันหยุดนี้เอง ตอนที่ลูกยังไม่ตื่น และสามีฉันกำลังนั่งทำสมาธิอยู่บนบ้าน ฉันเริ่มนั่งทำงานแต่เช้าตรู่ เมื่อสามีฉันเดินลงมาจากชั้นบน เขารีบมาหาฉัน พร้อมกับค่อย ๆ แบมือที่กำลังกำอะไรบางอย่างให้ดู เจ้าอึ่งอ่างตัวน้อยนั่งสงบนิ่งอยู่ในนั้น และดูเหมือนมันไม่มีท่าทีสะดุ้งหวาดกลัวซักนิด


สามีฉันบอกว่า ขณะที่กำลังนั่งทำสมาธิอยู่ในห้องทำสมาธิของเขา  ก็รู้สึกว่ามีตัวอะไรมาไต่ที่กางเกง จึงรีบมองหาที่มาของความเคลื่อนไหว แล้วก็พบเจ้าอึ่งอ่างน้อยกำลังป้วนเปี้ยนต้วมเตี้ยมอยู่อย่างใจเย็น

            เราได้แต่แปลกใจว่ามันพาตัวเองขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านได้อย่างไร หรือว่ามันแอบซุกตัวอยู่ในผ้าที่โซฟา แล้วใครหอบผ้าขึ้นบนบ้านโดยไม่ทันได้ดูถี่ถ้วน

            เมื่อสามีฉันจับมันออกไปไว้นอกบ้านแล้ว เรากลับมาพูดคุยกันต่อเรื่องนี้อีกหน แต่คราวนี้เป็นการพูดคุยกันด้วยความห่วงกังวล กลัวว่าวันหนึ่งที่เราอาจจะไม่ทันระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่าเจ้าอึ่งอ่างน้อยซุกตัวอยู่ที่มุมไหนของโซฟา หรือมุมใดของบ้าน เราอาจไปนั่งทับ หรือเหยียบมันเข้าจะทำอย่างไร

          คุยกันแล้วก็ได้แต่ถอนใจ แล้วบอกกันว่า “อึ่งอ่างชอบบ้านเรา คงต้องปล่อยให้อยู่ต่อไป”

ทีมข่าวที่ประกอบไปด้วยผู้คนหลากหลาย บ้างก็มาจากทะเล บ้างก็มาจากผู้เขา แต่สุดท้ายก็ลงเอยที่ภาคเหนืออยู่ที่ Lanner นี่แหละ...

ข่าวที่เกี่ยวข้อง