ธันยชนก อินทะรังษี

แม้ว่าคุณจะเติบโตมาจากที่แห่งหนใด ชีวิตก็มักพัดพาให้คุณเข้ามาในเมืองใหญ่เสมอ ดั่งเพลงลูกทุ่งที่พ่วงมาด้วยคำว่า เพื่อชีวิต อย่างเพลง ‘ละครชีวิต’ ของขวัญใจคนใช้แรงงาน ‘ไมค์ ภิรมย์พร’...

“ตะคุแต้ ๆ” เสียงสะท้อนจากไร่มะเขือเทศ ท่ามกลางหุบเขาชาวปกาเกอะญอ หมู่บ้านกะเบอะดิน อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่ ประโยคดังกล่าวแสดงถึงความนัยต่อสภาพภูมิอากาศในการทำงานว่า “ร้อนมาก ๆ...

“เราเชื่อว่าถ้าชุมชนเข้มแข็ง มีความฝันร่วมกันและยืนยันเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เอาเหมือง เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้วเพราะเขาไม่ใช่เจ้าของพื้นที่ เราโดนพูดอยู่เสมอว่าเราสู้เขาไม่ได้หรอก เขาเป็นคนใหญ่คนโต มีเงินมีอำนาจ ที่เขาพูดมามันจริงหมดเลย แต่เราก็เป็นคนที่มีสิทธิ์เหมือนกัน ถึงแม้เราไม่มีอะไร...

ท่ามกลางตึกสูงตั้งตะหง่าน และความวุ่นวายในเมืองหลวง  การขยายตัวของเมืองและการพัฒนาเมือง ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อเศรษฐกิจมากมาย แต่นั่นก็ตามมาซึ่งปัญหาทางด้านสังคมเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะความเลื่อมล้ำทางรายได้ ความเป็นอยู่ และคุณภาพชีวิตที่ดี เมื่อความเป็นเมืองได้พัฒนาอย่างก้าวกระโดด...

ท่ามกลางแสงไฟสลัวและเสียงเพลงอันแผ่วเบา สะท้อนมาจากร้านอาหารหรือสถานบันเทิงอันเป็นที่นิยมของนักท่องราตรี “เชียงใหม่เมืองดนตรี” ในวันที่ทุกคนถามถึงพื้นที่เล่นดนตรีที่มีคุณค่า บ่อยครั้งเรากลับพบว่าการแสดงดนตรีสดในเมืองที่โรแมนติกตามคำใครนิยามไว้ กลายมาเป็นของแถม ซึ่งต่างจากในต่างประเทศ ที่จะมีสถานที่ที่ผู้คนไปรวมตัวกันเพื่อฟังดนตรีสด ไปค้นพบศิลปินใหม่...